Grenspalen van Gulick-Gelder


De ingebeitelde namen maken geven deze oude grenspalen een heel eigen karakter. Bij meerdere palen zijn de namen opnieuw gemaakt.
Gulick of het Land van Gulick, met als hoofdplaats de gelijknamige stad (Jülich, Duitsland), was een hertogdom binnen het Heilige Roomse Rijk. Het omvatte een lang, smal gebied langs de Roer, tussen het gebied van de bisschop van Keulen en dat van Luik, direct grenzend aan het huidige Nederlands Midden- en Noord-Limburg. Het gebied van Gulick grensde in het noorden aan Gelder, vandaar de namen op de grenspalen. De grens liep vanaf de Maas bij Susteren, via een omweg richting Roermond om verder naar het noorden te gaan, oostelijk van Venlo en verder richting Wachtendonk in het huidige Duitsland.
Alle palen zijn opnieuw geplaatst op strategische plekken, bij kerk, gemeentehuis of een gemeenteperk. Dat maakt ze minder geschikt voor een wandeling, maar voor de fiets is het een mooie serie. Op deze site zijn ze van Noord naar Zuid gerangschikt. Wellicht zijn er nog meer palen in deze serie, maar daar heb ik geen gegevens over.
Echter, eerst nog een oude grenssteen van deze grens, die we bij Reuver op de grens met Duitsland vinden, naast de NL-DE paal 430.

De tekst van het bijgaande bordje luidt: Deze steen (ook wel Grijze of Groene Steen genoemd) vormt een van de weinige oorspronkelijke grensmarkeringen tussen de hertogdommen Gelre en Gulick. Hij markeerde tevens het oostelijke beginpunt van de grens tussen de dorpen Beesel en Belfeld. De steen is voor het eerst op een kaart uit 1690 aangegeven, maar vermoedelijk staat hij hier al veel langer. Enkele 100-en m zuidelijker stond zijn soortgenoot de Witte Steen.

St. Odiliënberg, voor het museum aan het Kerkplein.
Echt, Diepstraat, voor de kerk.
Peij, aan het eind van de Houtstraat, waar die overgaat in de Brugweg.
Echt, Bovenste Eind, rechts van de weg naar Dieteren.
Links van de weg van Echt naar Dieteren in het bos.
Hier is goed te zien hoe bij deze steen de naam is nagebeiteld.

Raadhuisplein Susteren, links naast het Kanon.

En er staat nog een tweede paal: rechts van het plein.


Halve Maanweg op het industrie terrein van Holtum. Op de achtergrond zie je het water van het Julianakanaal

Het idee voor deze serie grenspalen is van Wilbert Janssen. Op zijn website is nog wat meer informatie over deze palen te lezen.

En dan tenslotte nog deze paal, staat niet meer in Limburg, maar in het Nederlands Openluchtmuseum. Totaal dus negen palen nog te vinden.

Nederweert/Meijel

Deze steen stond in 2007 aan de bosrand waar de gemeentegrens een knik maakt, ongeveer een kilometer van de provinciegrens.
Nu, in 2018 staat de steen midden op de heide; niet de steen is verplaatst, maar het bos is gerooid. Het natuurgebied is de Groote Peel.

Weert/Stramproy

De verweerde grenssteen die vele jaren bij het oud gemeentehuis van Stramproy stond opgesteld, is terug op naar vroegere locatie nabij het Romeins kruis langs de provinciale weg in Stramproy. De grensteen diende vroeger om de gemeentegrens tussen Stramproy en Weert langs de provinciale weg aan te geven. De laatste burgemeester liet de hardstenen grenspaal, nadat deze door een landbouwvoertuig kapot was gereden, restaureren en gaf deze toen een ereplaats bij het gemeentehuis. De gebeitelde namen zijn mooi opgehaald.