Molenhoek

In Molenhoek, de grenspaal tussen Limburg en Gelderland, met dienovereenkomstige inscripties.

Haelen - Buggenum

Een verder ongemarkeerde grenspaal tussen Haelen en Buggenum, of beter gezegd Nunhem en Buggenum.

Venlo - Tegelen

Twee palen van Venlo Tegelen zijn voor de hoofdingang van het Vie Curie ziekenhuis geplaatst. Op de Linkse paal staat: No 6 V en aan de andere kant No 6 T.

De rechtse paal draagt de teksten: No 2 TEGELEN en AO 1802 VENLO.

Mook en Middelaar

Hierbij de gehele tekst van het informatiebord bij deze grenspaal, die aan de ene zijde "CLEVE" en aan de andere zijde "GELDERN" draagt. KAART.
De hardstenen paal in de berm markeert de grens die tot bijna aan het einde van de 18de eeuw heeft bestaan tussen de voormalige hertogdommen Gelre en Kleef. De historische grenssteen herinnert daarmee tevens aan de eeuwenlang gescheiden geschiedenis van de dorpen Mook en Middelaar.
Mook heeft vanaf 1227 behoord tot het graafschap Gelre, dat in 1393 een hertogdom werd. Vanaf 1609 tot 1713 maakte het hertogdom Kleef, inclusief het dorp Mook, deel uit van het keurvorstendom Brandenburg. Daarna behoorde Mook, als onderdeel van het hertogdom Kleef, bij het koninkrijk Pruisen.
Middelaar heeft tot het hertogdom Gelre behoord van 1380 tot 1794. In 1543 werd het hertogdom ingelijfd bij het Habsburgse Rijk. In 1570 kwam het onder Spaans bewind. Van 1692 tot 1713 behoorde het tot het keurvostendom Brandenburg. Daarna maakte het hertogdom Gelre, inclusief Middelaar, deel uit van het koninkrijk Pruisen.
Mook en Middelaar bleven Pruisisch tot de komst van de Fransen in 1794. Tijdens de Franse overheersing werden beide dorpen 'communes'. In 1800 zijn ze samengevoegd tot een 'marie' (gemeente). Vanaf 1815 ging de gemeente Mook en Middelaar tot de Nederlanden behoren.

Roosteren - Born

Grenspaal Roosteren-Born; is opgesteld in het centrum van Susteren. Op de achtergrond zie je nog het Duitse kanon, wat als oorlogsaandenken daar is geplaatst. Susteren heeft in de frontlinie gelegen van September 1944 tot Januari 1945.

Sevenum

Hier de tekst van het bijgaande informatiebord:
"Deze historische grenspaal werd oorspronkelijk geplaatst in 1743 op last van de Koning van Pruisen. Hij markeerde de limiet tussen de toenmalige Heerlijkheden Horst en Sevenum (later gemeenten Horst en Sevenum). Met het plaatsen van deze paal kwam er in 1744 een einde aan een langdurig grens- en eigendomsgeschil tussen beide gemeenten. De geschillen begonnen in 1574 en eindigden in 1744. Reden van het geschil lag in het weiden van koeien en schapen.Op 1 januari 2010 is deze historische grenspaal herplaatst, als blijvende herinnering aan deze oude grens. Vanaf deze datum behoort Sevenum bij de gemeente Horst aan de Maas. De exacte grens ligt echter een tiental meters meer noordelijk in de richting van Horst. Vanwege plaatsgebrek is hij hier geplaatst. Reden van herplaatsing is gelegen in het feit, dat we over grenzen heen moeten kijken naar zaken die ons binden en niet scheiden. A.F. van Beurden schrijft het al in zijn boekje over de Limburgse en Brabantse Peel: de drie dorpen Venray, Horst en Sevenum hebben in grondgesteldheid, in bouworde der hoeven en woningen, in het karakter der bewoners, in het wezen van het landbouwbedrijf, in hun welvarendheid veel met elkander gemeen"

Tot 1743 was er een langdurende periode van conflicten tussen Horst en Sevenum. De eerste gegevens over grensproblemen en eigendomsrechten dateren uit het jaar 1574. Het ging dan bijvoorbeeld over het laten weiden van waarschijnlijk Sevenums vee in de Reindonk. Deze problemen leidden tot pestgedrag van beide kanten. In de jaren voor 1743 werden regelmatig geldboetes in het vooruitzicht gesteld om van het gedonder af te zijn.
Dit was klaarblijkelijk niet voldoende, zodat in 1743 een definitieve scheidingslijn werd opgelegd. Langs de heerbaan tussen Horst en Sevenum, nu Stationsstraat en Horsterweg, kwam een stenen grenspaal. Op andere plaatsen kwamen een jaar later houten palen. Deze werden geplaatst in aanwezigheid van onder anderen schepenen van Horst en Sevenum.
Nu, 267 jaar later, waren weer twee ’schepenen’ aanwezig om de nieuwe grenspaal te onthullen. 
De oude grenspalen bleken onvindbaar. De vervangende grenspaal werd beschikbaar gesteld door Harrie Peeters uit Weert. Hij trof deze grenspaal aan bij werkzaamheden op het land. De namen van de beide gemeenten en het jaartal 1743 zijn netjes ingegraveerd.

Thorn

In het centrum van Thorn, aan de Kloosterberg, is dit paaltje opgesteld.

Van de grens Thorn/Wessem afkomstig.

Dit tweede Thorn paaltje vinden we in Stevensweert. Kaart. De paal is ooit beschadigd geweest en "STEVENSWEERT" is er opnieuw ingehakt.

Oirlo - Venray

Deze steen staat in de tuin van het Freulekeshuus, Eindstraat 8 in Venray. Alle stenen hebben dezelfde inscripties.

In de tuin van Hoofdstraat 46, Oirlo vinden we deze grenspaal die ooit aan de grens van Oirlo en Venray stond.

Twee van dezelfde palen zijn bijeengebracht op het plein voor de kerk.

De inscripties zijn: 1794 Oerlo aan één zijde en 1794 Venrai aan de andere kant.

De palen aan het kerkplein vormen onderdeel van het beeldmerk van het dorp Oirlo.

Grenspalen van Gulick-Gelder

De ingebeitelde namen maken geven deze oude grenspalen een heel eigen karakter. Bij meerdere palen zijn de namen opnieuw gemaakt.

Gulick of het Land van Gulick, met als hoofdplaats de gelijknamige stad (Jülich, Duitsland), was een hertogdom binnen het Heilige Roomse Rijk. Het omvatte een lang, smal gebied langs de Roer, tussen het gebied van de bisschop van Keulen en dat van Luik, direct grenzend aan het huidige Nederlands Midden- en Noord-Limburg. Het gebied van Gulick grensde in het noorden aan Gelder, vandaar de namen op de grenspalen. De grens liep vanaf de Maas bij Susteren, via een omweg richting Roermond om verder naar het noorden te gaan, oostelijk van Venlo en verder richting Wachtendonk in het huidige Duitsland.
Alle palen zijn opnieuw geplaatst op strategische plekken, bij kerk, gemeentehuis of een gemeenteperk. Dat maakt ze minder geschikt voor een wandeling, maar voor de fiets is het een mooie serie. Op deze site zijn ze van Noord naar Zuid gerangschikt. Wellicht zijn er nog meer palen in deze serie, maar daar heb ik geen gegevens over.
Echter, eerst nog een oude grenssteen van deze grens, die we bij Reuver op de grens met Duitsland vinden, naast de NL-DE paal 430.

De tekst van het bijgaande bordje luidt: Deze steen (ook wel Grijze of Groene Steen genoemd) vormt een van de weinige oorspronkelijke grensmarkeringen tussen de hertogdommen Gelre en Gulick. Hij markeerde tevens het oostelijke beginpunt van de grens tussen de dorpen Beesel en Belfeld. De steen is voor het eerst op een kaart uit 1690 aangegeven, maar vermoedelijk staat hij hier al veel langer. Enkele 100-en m zuidelijker stond zijn soortgenoot de Witte Steen.

St. Odiliënberg, voor het museum aan het Kerkplein.

Echt, Diepstraat, voor de kerk.

Peij, aan het eind van de Houtstraat, waar die overgaat in de Brugweg.

Echt, Bovenste Eind, rechts van de weg naar Dieteren.

Links van de weg van Echt naar Dieteren in het bos.
Hier is goed te zien hoe bij deze steen de naam is nagebeiteld.

Raadhuisplein Susteren, links naast het Kanon.

En er staat nog een tweede paal: rechts van het plein.

Halve Maanweg op het industrie terrein van Holtum. Op de achtergrond zie je het water van het Julianakanaal

Het idee voor deze serie grenspalen is van Wilbert Janssen. Op zijn website is nog wat meer informatie over deze palen te lezen.

En dan tenslotte nog deze paal, staat niet meer in Limburg, maar in het Nederlands Openluchtmuseum. Totaal dus negen palen nog te vinden.

Nederweert/Meijel

Deze steen stond in 2007 aan de bosrand waar de gemeentegrens een knik maakt, ongeveer een kilometer van de provinciegrens.
Nu, in 2018 staat de steen midden op de heide; niet de steen is verplaatst, maar het bos is gerooid. Het natuurgebied is de Groote Peel.

Weert/Stramproy

De verweerde grenssteen die vele jaren bij het oud gemeentehuis van Stramproy stond opgesteld, is terug op naar vroegere locatie nabij het Romeins kruis langs de provinciale weg in Stramproy. De grensteen diende vroeger om de gemeentegrens tussen Stramproy en Weert langs de provinciale weg aan te geven. De laatste burgemeester liet de hardstenen grenspaal, nadat deze door een landbouwvoertuig kapot was gereden, restaureren en gaf deze toen een ereplaats bij het gemeentehuis. De gebeitelde namen zijn mooi opgehaald.